شکستگی لگن

شرح اجمالی شکستگی لگن

شکستگی لگن آسیبی است که معمولاً فقط افراد بالای 65 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. این شکستگی زمانی رخ می دهد که استخوان مفصل ران می شکند. این آسیب معمولاً به دلیل زمین خوردن با شدت زیاد یا داشتن استخوان های بسیار ضعیف ایجاد می شود. اکثر افرادی که از شکستگی لگن رنج می برند برای ترمیم کامل مفصل ران نیاز به جراحی دارند. بهبودی پس از جراحی شامل فیزیوتراپی گسترده برای یادگیری نحوه راه رفتن مجدد است. اکثر افراد بهبودی کامل پیدا می کنند و می توانند استقلال و کیفیت زندگی خود را بازیابند.

آناتومی لگن

مفصل ران یک مفصل شبیه گوی و کاسه است. حفره توسط استخوان لگن بزرگ (استابولوم) و توپ در انتهای فوقانی استخوان ران (سر استخوان ران) تشکیل می شود. یک بافت لغزنده به نام غضروف مفصلی سطح مفصل را می پوشاند و سطح صافی ایجاد می کند که به استخوان ها اجازه می دهد به راحتی روی یکدیگر سر بخورند.

استخوان لگن بزرگ توسط فیبروغضروف قوی به نام لابروم حلقه شده است که پوششی را در اطراف حفره ایجاد می کند.

علاوه بر این، کل مفصل توسط نوارهایی از بافت (رباط‌ها) احاطه شده و کپسولی را تشکیل می‌دهند که مفصل را در کنار هم نگه می‌دارد. سطح زیرین کپسول توسط یک غشای نازک (سینوویوم) پوشانده شده است که مایع سینوویال تولید می کند که مفصل ران را روان می کند.

شکستگی لگن به چه آسیبی گفته می شود؟

شکستگی لگن شکستگی در قسمت فوقانی استخوان ران، درست زیر مفصل ران است. شکستگی لگن آسیب‌های جدی است که معمولاً برای افراد بالای ۶۵ سال رخ می‌دهد، اما ممکن است برای هر فردی در هر سنی اتفاق بیفتد.

زمین خوردن های سخت و استخوان های ضعیف از علل اصلی شکستگی لگن هستند. اما شرایط پزشکی مانند پوکی استخوان، سرطان یا آسیب های ناشی از استرس می تواند استخوان را ضعیف کرده و لگن را مستعد شکستگی کند. در موارد شدید، شکستگی لگن می‌تواند در اثر ایستادن روی ساق پا و چرخاندن بدن رخ دهد.

سه نوع مختلف شکستگی لگن وجود دارد. یک شکستگی داخل کپسولی، یک شکستگی بین تروکانتریک و یک شکستگی ساب تروکانتریک. نوع شکستگی با توجه به محل شکستگی تعیین می شود.

شکستگی داخل کپسول – در گردن و سر استخوان ران رخ می دهد.

شکستگی بین تروکانتریک – بین گردن استخوان ران و تروکانتر کوچک که محل اتصال یکی از عضلات اصلی لگن است.

شکستگی ساب تروکانتریک – زمانی که شکستگی لگن زیر تروکانتر کوچک قرار دارد.

در موارد شدیدتر، افراد ممکن است در یک یا چند مورد از این مناطق دچار شکستگی های متعدد شوند.

نوع دیگری از شکستگی لگن نیز وجود دارد که تحت عنوان شکستی حلقه لگن شناخته می شود و خود ه دو قسم می باشد. شکستگی لگن به صورت “باز” ​​یا “بسته”  که شکستگی باز زمانی است که یک استخوان یا استخوان از پوست خارج می شود در حالی که شکستگی های بسته اینطور نیست. شکستگی‌های باز خطرناک‌تر هستند، زیرا عفونت‌ها می‌توانند در ناحیه آسیب‌دیده رخ دهند.

شکستگی لگن تحرک را محدود می کند و استقلال فرد را تهدید می کند، زیرا این آسیب معمولاً منجر به جراحی، بستری شدن در بیمارستان و توانبخشی طولانی می شود. متأسفانه، اکثر افرادی که دچار شکستگی لگن شده اند، پس از آن نیاز به کمک بیشتری دارند.

اگر به مقاله “رژیم غذایی برای شکستگی استخوان“علاقه دارید کلیک کنید.

علائم شکستگی لگن

درد و ناراحتی از علائم اصلی شکستگی لگن است. در قسمت بیرونی بالای ران یا کشاله ران احساس درد خواهید کرد. همچنین، هر زمان که بخواهید لگن را حرکت دهید، ناراحتی قابل توجهی را تجربه خواهید کرد.

تشخیص شکستگی لگن

پزشک متخصص ارتوپد ابتدا به علائم، سلامت کلی و سابقه پزشکی شما نگاهی خواهد انداخت. پس از معاینه، آزمایشاتی را برای تایید تشخیص شما تجویز خواهند کرد. این تست ها عبارتند از:

 اشعه ایکس. اشعه ایکس تصاویری از ساختارهای متراکم درون بدن مانند استخوان تولید می کند. اگر دچار شکستگی کامل لگن شده اید، این آزمایش تصویری از آن را نشان می دهد.

ام آر آی. اسکن MRI کار بسیار خوبی برای تولید تصاویر شکستگی های ناقص لگن انجام می دهد. شکستگی ناقص لگن زمانی است که استخوان به طور کامل نشکند. فقط تا حدی می شکند اگر اشعه ایکس شکستگی را مشخص نکند، ام آر آی این شکستگی را مشخص می کند.

درمان شکستگی لگن

جراحی اولین راه درمان شکستگی لگن است. اگر آنقدر بیمار هستید که نمی‌توانید تحت عمل جراحی قرار بگیرید یا قبل از آسیب راه نمی‌رفتید، درمان‌های غیرجراحی به شما داده می‌شود. در غیر این صورت باید تحت عمل جراحی قرار بگیرید.

اگر به مقاله”تاثیر سیگار بر سلامت اسکلتی“علاقه دارید کلیک کنید.

درمان های غیر جراحی

درمان غیرجراحی معمولاً فقط به افرادی توصیه می شود که برای انجام هر نوع بیهوشی بیش از حد بیمار هستند یا افرادی که قبل از آسیب نمی توانند راه بروند. درمان‌های غیرجراحی نیز ممکن است به افرادی که شکستگی‌های لگن دارند که منجر به حرکت استخوان نمی‌شود توصیه شود. این شکستگی ها به شکستگی های پایدار معروف هستند. برنامه درمانی برای این افراد این است که به طور کامل از وارد کردن هرگونه فشار به لگن خودداری کنید، که معمولاً شامل استراحت در رختخواب است تا زمانی که شکستگی شروع به بهبودی کند.

اگر بیماران به عنوان بخشی از درمان این شکستگی‌ها به استراحت در بستر محدود می‌شوند، باید از نظر عوارضی که می‌تواند از بی‌حرکتی طولانی‌مدت رخ دهد، به دقت تحت نظر قرار گیرند. این مراقبت ها عبارتند از عفونت، زخم بستر، ذات الریه و لخته شدن خون. علاوه بر این، اگر شکستگی پایداری داشتید، باید تحت نظر باشید زیرا ناپایدار شدن شکستگی شما بسیار آسان است. پزشک شما مرتباً عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌گیرد تا مطمئن شود این اتفاق نمی‌افتد.

درمان جراحی

چندین روش مختلف جراحی وجود دارد که بسته به نوع شکستگی شما استفاده می شود.

برای همه انواع مختلف شکستگی‌ها، شکستگی با پیچ های جداگانه یا با پیچ هیپ فشاری بزرگتر کنار هم نگه داشته می شود. در مواردی که خون رسانی به بالای استخوان ران، معروف به سر استخوان ران، آسیب دیده باشد، ممکن است کل آن قسمت از استخوان ران جایگزین شود. تنها تفاوت بین انواع مختلف شکستگی در انواع پیچ های مورد استفاده است.

مراحل بعد از جراحی شکستگی لگن

افرادی که دچار شکستگی لگن شده اند و تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، باید دوره های توانبخشی گسترده ای را پشت سر بگذارند تا نحوه راه رفتن دوباره را بیاموزند. اکثر بیماران، اگر نگوییم همه، تحرک و استقلالی را که قبل از آسیب داشتند، به دست خواهند آورد.

راه کارهای پیشگیری از شکستگی لگن

با افزایش سن، استخوان‌های ما ضعیف‌تر می‌شوند، که احتمال شکستگی لگن را افزایش می‌دهد. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای بهبود استحکام استخوان و کاهش احتمال شکستگی لگن انجام دهید:

سبک زندگی سالم داشته باشید. حفظ وزن سالم و رژیم غذایی سرشار از کلسیم و ویتامین D باعث تقویت استخوان ها می شود. سیگار نکشید و مصرف الکل خود را محدود کنید.

داروهای تقویت کننده استخوان را در نظر بگیرید. بسیاری از داروها می توانند از دست دادن استخوان را کاهش دهند و استحکام استخوان را افزایش دهند.

خطر شکستگی خود را درک کنید. بسته به ژنتیک و سلامت کلی پزشکی شما، ممکن است شانس بیشتری برای شکستگی لگن داشته باشید.

خطر از دست دادن استخوان را درک کنید. ژنتیک در سلامت استخوان ها نقش دارد و برخی افراد از نظر ژنتیکی میزان بالایی از دست دادن استخوان را پس از یائسگی یا با افزایش سن تجربه کرده اند.

…………………….

مقاله شکستگی لگن>>floridaortho.com