اسپاسم عضلات لگن

بررسی اجمالی اسپاسم عضلات لگن  

ماهیچه های بدن افراد را قادر می سازند که تقریبا هر فعالیت بدنی قابل توجهی را انجام دهند. گاهی اوقات، زمانی که عضلات خاصی آسیب می بینند، سایر قسمت های بدن تحت تاثیر قرار می گیرند. یکی از این نمونه ها عضله پیریفورمیس است که وقتی به درستی کار نمی کند، می تواند منجر به یک بیماری پزشکی به نام سندرم پیریفورمیس یا اسپاسم عضلات لگن  شود.

آناتومی

عضله پیریفورمیس در ناحیه باسن قرار دارد. به طور خاص، از پایه ستون فقرات شروع می شود و به استخوان های ران می چسبد. این عصب در نزدیکی یک عصب اصلی به نام عصب سیاتیک قرار دارد.

این عضله نقش مهمی در توانایی افراد برای چرخاندن باسن و حرکت دادن پاها و پاهای خود به سمت بیرون ایفا می کند.

شرح اسپاسم عضلات لگن  

هنگامی که عضله پیریفورمیس تحریک، کشیده یا آسیب می بیند، ممکن است سندرم پیریفورمیس را تجربه کنید.

دلایل ایجاد اسپاسم عضلات لگن  

پزشکان و محققان پزشکی هنوز نتوانسته‌اند محرک‌های دقیق این بیماری را تعیین کنند. آنها پیشنهاد می کنند که این مشکل ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

آسیب یا تحریک عضله پیریفورمیس.

تحریک مفصل یا عصب ساکروایلیاک اطراف.

التهاب مفصل ران.

سفت شدن غیر طبیعی عضله پیریفورمیس.

علاوه بر این، خونریزی در داخل یا اطراف عضله پیریفورمیس ناشی از آسیب یا بیماری ناگهانی می تواند باعث بروز اسپاسم عضلات لگن  شود.

علائم اسپاسم عضلات لگن  

شایع ترین علامتی که افراد تجربه می کنند درد است. این ناراحتی معمولا در باسن احساس می شود و می تواند از طریق ران و پایین ساق پا پخش شود. علاوه بر این، درد اغلب هنگام انجام اقداماتی مانند بالا رفتن از پله ها و راه رفتن در سربالایی بدتر می شود.

نشستن برای مدت طولانی می تواند باعث ناراحتی شدیدتر شود. در موارد شدیدتر یا پیشرفته‌تر، توانایی فرد برای حرکت باسن کاهش می‌یابد.

اگر به مقاله “علت سفتی زانو” علاقه دارید کلیک کنید.

تشخیص اسپاسم عضلات لگن  

متأسفانه آزمایش خاصی برای تشخیص سندرم پیریفورمیس استفاده نمی شود. پزشک پس از معاینه پزشکی کامل و بررسی سابقه پزشکی بیمار به نتیجه می رسد.

اغلب این وضعیت زمانی کشف می شود که پزشکان بیمارانی را که علائم بیماری های مشابه دیگری مانند زوال عصب ساکروایلیاک یا آسیب دیسک ستون فقرات را تجربه می کنند، بررسی می کنند.

گاهی اوقات، پزشکان از آزمایش‌های تصویربرداری مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)  توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن) برای رسیدن به تشخیص استفاده می‌کنند.

روش درمان برای اسپاسم عضلات لگن  

درمان شامل پروتکل های درمانی مختلف است. خوشبختانه، جراحی فقط در موارد شدیدتر یا مواردی که علائم  و درد ناتوان کننده هستند، انجام می شود.

گزینه های درمانی غیر جراحی برای اسپاسم عضلات لگن  

درمانهای خانگی

درمان اولیه که پزشکان اغلب برای اکثر موارد خفیف تا متوسط ​​تجویز می کنند، استراحت است. گاهی اوقات، تا آنجا که ممکن است از پا استفاده نکنید و به آن استراحت دهید، این استراحت نتایج قابل توجهی به همراه دارد. این امر به ویژه در مورد ورزشکارانی که فعالیت های آنها شامل درجات قابل توجهی از دویدن است صادق است. برخی از افراد پس از اعمال گرما و یخ در ناحیه آسیب دیده لگن، تسکین پیدا می کنند.

داروها

ناراحتی مرتبط با موارد خفیف ممکن است با مصرف داروهای ضد التهابی بدون نسخه یا تجویزی کاهش یابد. برخی از بیماران از نسخه های شل کننده عضلات سود می برند. افراد مبتلا به موارد شدیدتر ممکن است پس از دریافت تزریق کورتیکواستروئید توسط پزشک متوجه بهبودی شوند.

اگر به مقاله “رژیم غذایی برای شکستگی استخوان” علاقه دارید کلیک کنید.

فیزیوتراپی برای بهبود اسپاسم عضلات لگن  

افرادی که سفتی یا مشکلات دامنه حرکتی را تجربه می کنند معمولا فیزیوتراپی را مفید می دانند. فیزیوتراپ با مشورت پزشک، وضعیت بیمار را ارزیابی می‌کند و یک برنامه ورزشی برای کمک به بازیابی قدرت در لگن و پاهای آسیب‌دیده ایجاد می‌کند.

تمرین های توانبخشی معمول برای سندروم پیریفورمیس در شکل زیر نشان داده شده است:

تزریق پیریفورمیس با هدایت فلوروسکوپی برای درمان اسپاسم عضلات لگن  

در طی این روش، بیمار روی شکم دراز می کشد و پزشک پوست محل تزریق را بی حس می کند. سپس، از فلوروسکوپ برای کمک به هدایت دقیق سوزن به عضله پیریفورمیس استفاده می شود. برای تایید قرارگیری صحیح سوزن، مقدار کمی رنگ کنتراست تزریق می شود. زمانی که سوزن به درستی قرار گرفته باشد، یک داروی بی حس کننده و استروئیدی به عضله تزریق می شود.

این دارو التهاب را کاهش می دهد و به نوبه خود درد را تسکین می دهد. اگر از تزریق برای تشخیص استفاده می شود، پزشک منتظر می ماند تا ببیند آیا درد عضلانی به طور موقت پس از تزریق فروکش می کند یا خیر. اگر این کار را انجام دهد، تأیید می کند که عضله پیریفورمیس منبع درد است.

درمان های متفرقه برای اسپاسم عضلات لگن  

گاهی اوقات، پزشکان از درمان تحریک الکتریکی استفاده می کنند. این روش که به نام یونتوفورزیس شناخته می شود، شامل استفاده از جریان های الکتریکی خفیف به عضله پیریفورمیس بیمار است. یونتوفورزیس در آرام سازی عضله و کاهش درد بیمار موثر بوده است.

علاوه بر این، برخی از متخصصان پزشکی بوتاکس را انجام داده اند. اعتقاد بر این است که اثرات فلج کننده دوزهای کوچک بوتاکس به اندازه کافی عضله پیریفورمیس را شل می کند تا ناراحتی مرتبط را کاهش دهد.

روش های جراحی برای درمان اسپاسم عضلات لگن  

هنگامی که درمان های قبلی ناموفق باشد یا بیماری در موارد بسیار پیشرفته باشد، ممکن است جراحی لازم باشد. به طور معمول، در کسانی که تحت جراحی می گیرند کاهش تنش و کاهش درد با برداشتن بخشی از عضله صورت میگیرد.

در یک عمل جراحی، جراحان ارتوپد بخشی از عضله پیریفورمیس را در نزدیکی محل اتصال آن به استخوان ران بیرون می آورند. در طی روش دیگر، جراح بخشی از عضله را در نزدیکی محل تلاقی عضله و عصب سیاتیک برش می دهد.

هر دو روش را می توان به صورت سرپایی انجام داد، اما برخی از بیماران ممکن است نیاز به یک شب اقامت در بیمارستان داشته باشند. بیماران باید تحت فیزیوتراپی قرار گیرند تا به تقویت مجدد و بازیابی دامنه حرکتی در قسمت باقی مانده از عضله کمک کند. کل زمان بهبودی تقریباً سه ماه تخمین زده می شود.

پیشگیری از عارضه اسپاسم عضلات لگن  

در حالی که تقریباً غیرممکن است که کاملا از سندرم پیریفورمیس جلوگیری شود، افراد تشویق می شوند تا اقدامات پیشگیرانه خاصی را انجام دهند، از جمله:

استفاده از فرم مناسب هنگام ورزش – درصد زیادی از موارد در ورزشکاران شرکت کننده در ورزش هایی رخ می دهد که به مقدار قابل توجهی دویدن نیاز دارند. اغلب، این به این دلیل است که آنها از فرم مناسب استفاده نمی کنند.

با انجام فعالیت های ساده، مانند کشش قبل از مسابقات، حفظ مداوم وضعیت بدنی خوب، افزایش تدریجی سطح شدت آنها و بازی روی سطوح یکنواخت، شانس ابتلا به سندرم پیریفورمیس به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

…………………………………….

مقاله اسپاسم عضلات لگن>> floridaortho.com