آرتروز گردن یا اسپوندیلوز گردنی

در این مقاله آموزشی، که جزو آموزش های ارتوپدی عمومی و آرتروز سایت دکتر حسین اتحادی هست می پردازیم به :

بررسی اجمالی آرتروز گردن

آرتروز گردن یا اسپوندیلوز گردن یک اصطلاح کلی برای ساییدگی و پارگی ناشی از افزایش سن است که بر دیسک های ستون فقرات در گردن شما تأثیر می گذارد. با کم آبی و کوچک شدن دیسک ها، علائم آرتروز از جمله برآمدگی های استخوانی در امتداد لبه های استخوان ها (خارهای استخوانی) ایجاد می شود.

آرتروز گردن بسیار شایع است و با افزایش سن بدتر می شود. بیش از 85 درصد از افراد بالای 60 سال به اسپوندیلوز گردنی مبتلا هستند.

برای اکثر افراد، اسپوندیلوز گردن هیچ علامتی ایجاد نمی کند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، درمان های غیر جراحی اغلب موثر هستند.

علائم آرتروز گردن

اکثر مردم هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، معمولاً شامل درد و سفتی در گردن می شوند.

گاهی اوقات، اسپوندیلوز گردنی منجر به باریک شدن کانال نخاعی در استخوان‌های ستون فقرات (مهره‌ها) می‌شود. کانال نخاعی فضایی در داخل مهره ها است که نخاع و ریشه های عصبی از آن عبور می کنند تا به بقیه بدن برسند. اگر نخاع یا ریشه های عصبی گیر کرده باشند، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف در بازوها، دست ها یا پاها

عدم هماهنگی و مشکل در راه رفتن

از دست دادن کنترل مثانه یا روده

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر متوجه شروع ناگهانی بی حسی یا ضعف، یا از دست دادن کنترل مثانه یا روده شدید، به پزشک مراجعه کنید.

علل آرتروز گردن

با افزایش سن، ساختارهایی که ستون فقرات و گردن را تشکیل می دهند به تدریج دچار ساییدگی و پارگی می شوند. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:

دیسک های خشک شده. دیسک ها مانند بالشتک بین مهره های ستون فقرات عمل می کنند. در سن 40 سالگی، دیسک های ستون فقرات اکثر افراد شروع به خشک شدن و کوچک شدن می کنند. با کوچکتر شدن دیسک ها، تماس استخوان به استخوان بین مهره ها بیشتر می شود.

فتق دیسک. ترک ها نیز در قسمت بیرونی دیسک های ستون فقرات ظاهر می شوند. فضای داخلی نرم دیسک می تواند از میان این شکاف ها عبور کند. گاهی بر نخاع و ریشه های عصبی فشار می آورد.

خارهای استخوانی. همانطور که دیسک ها شکسته می شوند، بدن ممکن است در تلاشی نادرست برای تقویت ستون فقرات، مقدار بیشتری استخوان تولید کند. این خارهای استخوانی گاهی اوقات می توانند نخاع و ریشه های عصبی را نیشگون بگیرند.

رباط های سفت. رباط ها تارهای بافتی هستند که استخوان را به استخوان متصل می کنند. رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن سفت شوند و گردن را کمتر انعطاف پذیر کنند.

اگر به مقاله “گردن درد و ۹  راهکار ساده برای محافظت از آن” علاقه دارید کلیک کنید.

تشخیص آرتروز گردن

پزشک شما احتمالاً با یک معاینه فیزیکی شروع می کند که شامل موارد زیر است:

بررسی دامنه حرکت در گردن

تست رفلکس ها و قدرت عضلانی ، برای یافتن اینکه آیا فشاری روی اعصاب نخاعی یا نخاع شما وجود دارد یا خیر

تماشای راه رفتن شما، برای دیدن اینکه آیا فشرده سازی ستون فقرات بر راه رفتن شما تأثیر می گذارد یا خیر

تست های تصویربرداری

تست های تصویربرداری می توانند اطلاعات دقیقی را برای راهنمایی تشخیص و درمان ارائه دهند. مثالها عبارتند از:

اشعه ایکس گردن. عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌تواند تغییراتی را در ستون فقرات، مانند خارهای استخوانی نشان دهد که نشان‌دهنده اسپوندیلوز گردنی است. اشعه ایکس گردن همچنین می‌تواند علل نادر و جدی‌تر درد و سفتی گردن مانند تومور، سرطان، عفونت یا شکستگی را رد کند.

ام آر آی. با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی، MRI می‌تواند تصاویر دقیقی تولید کند که می‌تواند به مشخص کردن مناطقی که ممکن است اعصاب در آن فشرده شوند کمک کند.

سی تی میلوگرافی. در این نوع سی تی اسکن، رنگی به کانال نخاعی تزریق می شود تا تصویربرداری با جزئیات بیشتری ارائه شود. این آزمایش دیدن جزئیات نخاع، کانال نخاعی و ریشه های عصبی را آسان تر می کند.

تست های عملکرد عصبی

ممکن است برای تعیین اینکه آیا سیگنال‌های عصبی به‌درستی به عضلات شما می‌رسند، نیاز به آزمایش‌هایی داشته باشید. تست های عملکرد عصبی عبارتند از:

الکترومیوگرافی. این آزمایش فعالیت الکتریکی در اعصاب شما را اندازه گیری می کند، زیرا آنها پیام هایی را به عضلات شما در هنگام انقباض و استراحت عضلات منتقل می کنند.

مطالعه هدایت عصبی الکترودهایی به پوست بالای عصب مورد مطالعه متصل می شوند. یک شوک کوچک برای اندازه گیری قدرت و سرعت سیگنال های عصبی از عصب عبور می کند.

اگر به مقاله “۷ علت احتمالی درد زیر تیغه شانه” علاقه دارید کلیک کنید.

درمان آرتروز گردن

درمان اسپوندیلوز گردن بستگی به شدت آن دارد. هدف از درمان تسکین درد، کمک به حفظ فعالیت های معمول خود تا حد امکان و جلوگیری از آسیب دائمی به نخاع و اعصاب است.

داروها

اگر مسکن‌های بدون نسخه کافی نیستند، پزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی: NSAID ها، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve)، معمولاً بدون نسخه در دسترس هستند. ممکن است برای تسکین درد و التهاب مرتبط با اسپوندیلوز گردنی، به نسخه‌های قوی نیاز داشته باشید.

کورتیکواستروئیدها: یک دوره کوتاه پردنیزون خوراکی ممکن است به کاهش درد کمک کند. اگر درد شما شدید است، تزریق استروئید ممکن است مفید باشد.

شل کننده های عضلانی

داروهای ضد تشنج: برخی از داروهای صرع می توانند درد اعصاب آسیب دیده را کاهش دهند.

داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش گردن درد ناشی از اسپوندیلوز گردن کمک کنند.

درمان های غیر از دارو

فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای کمک به کشش و تقویت عضلات گردن و شانه ها به شما آموزش دهد. این می تواند یکی از بهترین درمان ها برای درد و سفتی باشد.

برخی از افراد مبتلا به آرتروز گردن از استفاده از گردنبند های طبی استفاده می کنند، که می تواند به ایجاد فضای بیشتری در ستون فقرات در صورت فشرده شدن ریشه های عصبی کمک کند.

عمل جراحی برای آرتروز گردن

اگر درمان محافظه کارانه با شکست مواجه شد یا علائم عصبی – مانند ضعف در بازوها یا پاها – بدتر شد، ممکن است برای ایجاد فضای بیشتری برای نخاع و ریشه های عصبی خود به جراحی نیاز داشته باشید.

جراحی ممکن است شامل برداشتن فتق دیسک، خارهای استخوانی یا بخشی از مهره باشد. ممکن است لازم باشد بخشی از گردن شما با پیوند استخوان و سخت افزار ترکیب شود.

……………………………………………………………………….

مقاله آرتروز گردن>>mayoclinic