نقرس در مچ دست

در این مقاله آموزشی، که جزو آموزش های دست سایت دکتر حسین اتحادی هست می پردازیم به :

نقرس نوعی آرتریت التهابی است. به طور کلی یک مفصل را در یک زمان تحت تاثیر قرار می دهد که اغلب انگشت شست پا است. افرادی که با نقرس زندگی می‌کنند دوره‌هایی را تجربه می‌کنند که به عنوان شعله‌ور شدن علائم شناخته می‌شوند، زمان‌هایی که علائم بدتر می‌شوند و همچنین زمان‌هایی از بهبودی که در طی آن علائمی وجود ندارد. عود نقرس گاهی اوقات حملات نقرس نامیده می شود.

نقرس می تواند هر مفصلی از جمله مچ دست را تحت تاثیر قرار دهد، اما ابتلا به نقرس مچ دست، به خصوص به خودی خود، نادر است. ابتلا به نقرس در بیش از یک مفصل، نقرس چند مفصلی نامیده می شود. افرادی که نقرس را در مچ دست تجربه می کنند، مچ دست مبتلا به طور ناگهانی دردناک و متورم می شوند. خوشبختانه نقرس در مچ دست قابل کنترل و درمان است.

این مقاله علائم و نشانه های نقرس در مچ دست، علل، تشخیص و درمان آن را پوشش می دهد.

علائم و نشانه های نقرس در مچ دست

نقرس در مچ دست به اندازه نقرس در انگشت شست پا شایع نیست. این امر تشخیص را برای متخصص دشوارتر می کند.

اگر نقرس را در مچ دست خود تجربه کنید، علائم به سرعت ظاهر شده و شدید می شوند. در افراد مبتلا به نقرس مچ دست، اغلب فقط یکی از مچ دست آنها تحت تاثیر قرار می گیرد، اما هر دو مچ می توانند آسیب ببینند. همچنین ممکن است نقرس دست و مچ را به طور همزمان درگیر کند.

طبق یک مطالعه در سال 2018 که در مجله European Radiology گزارش شده است، علائم بالینی نقرس مچ دست ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تورم مچ دست یا دست یا هر دو
• داغی، قرمزی و/یا حساسیت مفاصل آسیب دیده
• علائم یک تا چهار هفته طول می کشد

علائم اضافی نقرس در مچ دست ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سفتی مفصل مچ دست
• محدودیت حرکت به دلیل درد و تورم
• درد طاقت فرسا
• تب در نتیجه التهاب مداوم
• سردرد
• بی حالی: احساس عمومی بیماری
• توفی نقرس: توفی ها تکه هایی از اسید اوریک هستند که در داخل و اطراف مفاصل جمع می شوند. توفی در افراد مبتلا به نقرس طولانی مدت یا پیشرفته شایع است
• سنگ کلیه و مشکلات کلیوی: کریستال های اورات می توانند در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شوند و منجر به سنگ کلیه شوند. تحقیقات نشان داده است افرادی که علائم اولیه توفوس را تجربه می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلال عملکرد کلیه (نارسایی کلیه) هستند.

اگر درد و تورم مچ دست دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. عودهای نقرس با استفاده مکرر  بدتر می شوند. نقرس درمان نشده یا شدید می تواند باعث آسیب دائمی مفاصل شود و بر توانایی شما در استفاده از مفاصل آسیب دیده تأثیر بگذارد. بنابراین، همکاری با پزشک متخصص برای کنترل علائم نقرس و عود کردن آن ضروری است.

علل نقرس در مچ دست

علت شعله ور شدن نقرس، اسید اوریک بیش از حد در بدن است. بدن به طور کلی اسید اوریک را در ادرار دفع می کند، اما برای برخی افراد، اسید اوریک به سطوح غیر طبیعی افزایش می یابد. هنگامی که این اتفاق می افتد، اسید اوریک در مفاصل آسیب دیده متبلور می شود.

با نقرس مچ، کریستال‌ها در مچ دست و تاندون‌های اطراف آن جمع می‌شوند. آنها همچنین در فضای سینوویال (پوشش مفصلی) مچ انباشته می‌شوند و باعث درد و التهاب می‌شوند.

نقرس با عوامل خطر خاصی مرتبط است که برخی از آنها قابل تغییر و برخی دیگر نیستند

عوامل خطر نقرس در مچ دست عبارتند از:

• مصرف بیش از حد الکل
• خوردن غذاهای سرشار از پورین (ترکیبات شیمیایی که به طور طبیعی در مواد غذایی یافت می شوند و در هنگام هضم اسید اوریک تولید می کنند) مانند گوشت قرمز، نوشیدنی های شیرین و غذاهای دریایی.
• سابقه خانوادگی
• برخی از شرایط سلامتی، از جمله بیماری کلیوی، دیابت، و فشار خون بالا (فشار خون بالا مزمن)
• داروهای سرطان
• بیماری های پوستی مانند پسوریازیس (یک بیماری التهابی پوست)
• شرایط آرتریت التهابی مانند آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک
• ضربه به مچ دست
• استرس مزمن
• مرد بودن: مردان زیر 65 سال 4 برابر بیشتر از زنان در معرض خطر ابتلا به نقرس هستند. این میزان پس از 65.5 سالگی به 3 برابر کاهش می یابد
• افزایش سن: خطر ابتلا به نقرس برای افراد از هر جنس با افزایش سن افزایش می یابد.

تشخیص نقرس در مچ دست

نقرس در مچ دست گاهی به اشتباه تشخیص داده می شود زیرا سایر بیماری ها علائم مشابهی از جمله انواع مختلف آرتریت التهابی را ایجاد می کنند. تشخیص زودهنگام و شروع درمان در اسرع وقت بهترین راه برای جلوگیری از آسیب غیر قابل برگشت به مچ دست شماست.

تشخیص نقرس مچ دست با معاینه مچ دست شروع می شود. پزشک مچ دست آسیب دیده را از نظر حساسیت، قرمزی، گرما و تورم بررسی می کند. آنها همچنین در مورد سابقه خانوادگی نقرس و سایر بیماری های التهابی سؤال خواهند کرد.

اگر ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما مشکوک به نقرس باشد، آزمایشات بیشتری را برای تأیید تشخیص درخواست می‌کند.

آزمایش نقرس شامل موارد زیر است:

• آزمایش خون اسید اوریک: سطح بالای اسید اوریک با نقرس مرتبط است. در حالی که ممکن است سطح اسید اوریک بالا باشد و نقرس نداشته باشید، این آزمایش نقطه شروعی برای تعیین منبع علائم شما است.

• آسپیراسیون ( خالی کردن مایع)  مفصل: این آزمایش شامل نمونه برداری از مایع مفصلی از مچ دست آسیب دیده و بررسی آن در زیر میکروسکوپ برای جستجوی کریستال های اورات است.

• تصویربرداری: اشعه ایکس می تواند به تشخیص آسیب مفاصل و توفوس زیر پوست کمک کند. توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (CT) می تواند کریستال  اسید اوریک در مچ دست آسیب دیده را تشخیص دهد. در حالی که سی تی اسکن مفید است، به دلیل هزینه آنها به ندرت انجام می شود. سونوگرافی همچنین می تواند کریستال های اورات را تشخیص دهد و قیمت آزمایش ممکن است معقول تر باشد.

ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما احتمالاً درخواست آزمایش و معاینه مچ آسیب دیده شما را خواهد داد. پس از تشخیص، آنها شما را به یک روماتولوژیست، یک پزشک متخصص در بیماری های مفصلی و بافت همبند ارجاع می دهند.

روماتولوژیست می تواند مراقبت های تخصصی تری را به شما ارائه دهد، به خصوص اگر نقرس شما شدید باشد یا آسیب مفصلی را تجربه کرده باشید.

درمان نقرس در مچ دست

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، اهداف برای درمان نقرس در هر مفصل آسیب دیده عبارتند از:

• برای مدیریت درد در هنگام عود
• برای جلوگیری از حملات نقرس در آینده
• برای جلوگیری از توفی و ​​سنگ کلیه

نقرس در مچ دست معمولاً با داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، دارویی هدفمند به نام Colcrys (کلشیسین) و کورتیکواستروئیدها برای مدیریت شعله‌ها درمان می‌شود. اورتوپد همچنین ممکن است استراتژی‌های خود مدیریتی را توصیه کند که می‌توانید روزانه از آنها برای کمک به علائم و جلوگیری از شعله‌ور شدن آن استفاده کنید.

NSAID ها: NSAID ها مانند آسپرین یا ادویل و موترین (ایبوپروفن) می توانند درد و التهاب را درمان کنند. آنها معمولا در طول حمله نقرس داده می شوند و با برطرف شدن علائم قطع می شوند.

کلشی سین: برای جلوگیری از حمله نقرس می توان کلشی سین خوراکی تجویز کرد.

کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئید را می توان به صورت تزریقی یا به شکل قرص تجویز کرد. این داروها می توانند به کنترل درد و کاهش التهاب کمک کنند.

اگر فردی هستید که حملات مکرر نقرس را تجربه می کنید، ممکن است پزشک شما داروهایی برای کاهش میزان اسید اوریک در بدن شما تجویز کند. به عنوان مثال، برخی از داروها مانند زیلوپریم (آلوپورینول) تولید اسید اوریک را مسدود می کنند، در حالی که برخی دیگر مانند پروبالان (پروبنسید) می توانند به بهبود حذف اسید اوریک از بدن کمک کنند.

تکنیک های خود مدیریتی می تواند به شما در مدیریت بهتر علائم نقرس کمک کند، از جمله:

• از یک رژیم غذایی سالم استفاده کنید: از غذاهایی که ممکن است باعث حمله نقرس شود، بخصوص آنهایی که دارای پورین بالایی هستند، اجتناب کنید. رژیم غذایی حاوی پروتئین های کم چرب و لبنیات و مقدار زیادی میوه و سبزیجات را در نظر بگیرید.
• مصرف خود را کاهش دهید یا نوشیدن الکل را متوقف کنید: الکل می تواند خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهد.
• از مفاصل خود محافظت کنید: آسیب های مفصلی می تواند نقرس را بدتر کند. فعالیت هایی را انتخاب کنید که روی مفاصل ملایم باشند، از جمله پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری. این تمرینات تاثیر کمی دارند و فشار کمی به مفاصل وارد می کنند.
• هیدراته بمانید: برای کمک به دفع اسید اوریک از طریق ادرار، مایعات به خصوص آب زیاد بنوشید.
• استراحت و درمان مچ دست خود: در طول حمله نقرس مچ، شما می خواهید از فشار بیش از حد مچ دست جلوگیری کنید، بنابراین از استفاده از مچ آسیب دیده خودداری کنید. برای کاهش درد و کاهش تورم از کیسه یخ استفاده کنید.

جراحی معمولا آخرین گزینه برای درمان نقرس مچ دست است. اگر نقرس باعث آسیب به مچ دست یا تاندون‌های شما شده باشد، ممکن است پزشک شما درمان جراحی را برای ترمیم مچ توصیه کند.

خلاصه نقرس در مچ دست

نقرس در مچ دست نادر است، اما برای افرادی که آن را تجربه می کنند می تواند آزاردهنده باشد. علائم شامل تورم مچ دست، سفتی، محدودیت حرکتی و تب است. درمان نقرس مچ دست شامل داروها، استراتژی های خود مدیریتی و در نهایت جراحی است.

اگر علائم نقرس را تجربه کردید یا درد مچ دست دارید که با درمان خانگی از بین نمی رود، با پزشک صحبت کنید. نقرس در مچ دست در صورت عدم درمان می تواند منجر به آسیب دائمی مفصل یا تاندون شود.

---

منبع: www.verywellhealth.com