درد مزمن لگن در زنان

در این مقاله آموزشی، که جزو آموزش های ارتوپدی عمومی  سایت دکتر حسین اتحادی هست می پردازیم به:

بررسی اجمالی دلایل درد مزمن لگن در زنان

درد مزمن لگن درد در ناحیه زیر شکم و بین باسن است که شش ماه یا بیشتر طول می کشد.

درد مزمن لگن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این می تواند نشانه ای از یک بیماری دیگر باشد یا به تنهایی یک بیماری باشد.

اگر به نظر می رسد درد مزمن لگن شما ناشی از یک مشکل پزشکی دیگر است، درمان آن مشکل ممکن است برای از بین بردن درد شما کافی باشد.

با این حال، در بسیاری از موارد نمی توان یک علت واحد را برای درد مزمن لگن شناسایی کرد. در این صورت، هدف از درمان کاهش درد و سایر علائم و بهبود کیفیت زندگی شما است.

علائم درد مزمن لگن زنان

هنگامی که از شما خواسته می شود درد خود را مشخص کنید، ممکن است به جای اشاره به یک نقطه، دست خود را روی کل ناحیه لگن خود بکشید. ممکن است درد مزمن لگنی خود را به یک یا چند مورد از روش های زیر توصیف کنید:

درد شدید و مداوم

دردی که می آید و می رود (مقطع)

درد مبهم

دردهای شدید یا گرفتگی

فشار یا سنگینی در عمق لگن شما

علاوه بر این، ممکن است  موارد زیر را تجربه کنید:

درد هنگام اجابت مزاج یا ادرار کردن

درد هنگام نشستن طولانی مدت

ناراحتی شما ممکن است پس از ایستادن طولانی مدت تشدید شود و ممکن است زمانی که دراز می کشید تسکین یابد. درد ممکن است خفیف و آزاردهنده باشد، یا ممکن است آنقدر شدید باشد که نتوانید کار کنید، نتوانید بخوابید و یا ورزش کنید.

علل درد مزمن لگن زنان

درد مزمن لگن یک بیماری پیچیده است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. گاهی اوقات، یک اختلال ممکن است به عنوان علت شناخته شود.

با این حال، در موارد دیگر، درد ممکن است نتیجه چندین بیماری باشد. به عنوان مثال، یک زن ممکن است به اندومتریوز و سیستیت بینابینی مبتلا باشد که هر دو به درد مزمن لگن منجر میشوند.

برخی از علل درد مزمن لگن عبارتند از:

اندومتریوز: این وضعیتی است که در آن بافت از پوشش داخلی رحم شما (رحم) در خارج از رحم شما رشد می کند. این رسوبات بافتی به چرخه قاعدگی شما پاسخ می دهند، درست مانند پوشش داخلی رحم – ضخیم شدن، شکسته شدن و خونریزی هر ماه با افزایش و کاهش سطح هورمون شما. از آنجایی که در خارج از رحم شما اتفاق می افتد، خون و بافت نمی توانند از طریق واژن از بدن شما خارج شوند. در عوض، آنها در شکم شما باقی می مانند، جایی که ممکن است منجر به کیست های دردناک و نوارهای فیبری بافت اسکار (چسبندگی) شوند.

مشکلات اسکلتی عضلانی: شرایطی که بر استخوان‌ها، مفاصل و بافت‌های همبند (سیستم اسکلتی عضلانی) شما تأثیر می‌گذارد – مانند فیبرومیالژیا، تنش عضلانی کف لگن، التهاب مفصل شرمگاهی (سمفیز شرمگاهی) یا فتق – می‌تواند منجر به درد مکرر لگن شود.

بیماری التهابی مزمن لگن: اگر یک عفونت طولانی مدت، که اغلب از راه جنسی منتقل می شود، باعث ایجاد زخم شود که اندام های لگنی شما را درگیر کند، این می تواند رخ دهد.

باقیمانده تخمدان: پس از برداشتن رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ با جراحی، ممکن است به طور تصادفی یک تکه کوچک از تخمدان در داخل باقی بماند و بعداً کیست های دردناک ایجاد شود.

فیبروم ها: این رشد غیرسرطانی رحم ممکن است باعث فشار یا احساس سنگینی در قسمت تحتانی شکم شما شود. آنها به ندرت باعث درد شدید می شوند، مگر اینکه از منبع خون محروم شوند و شروع به مردن کنند (تخریب).

سندرم روده تحریک‌پذیر: علائم مرتبط با سندرم روده تحریک پذیر – نفخ، یبوست یا اسهال – می تواند منبع درد و فشار لگن باشد.

سندرم مثانه دردناک (سیستیت بینابینی): این وضعیت با درد مکرر مثانه و نیاز مکرر به ادرار کردن همراه است. هنگام پر شدن مثانه ممکن است درد لگنی را تجربه کنید که ممکن است پس از تخلیه مثانه موقتاً بهبود یابد.

سندرم احتقان لگن: برخی از پزشکان معتقدند بزرگ شدن وریدهای واریسی در اطراف رحم و تخمدان‌ها ممکن است منجر به درد لگن شود. با این حال، سایر پزشکان خیلی کمتر مطمئن هستند که سندرم احتقان لگن دلیلی برای درد لگن است، زیرا اکثر زنان با وریدهای بزرگ شده در لگن هیچ درد مرتبطی ندارند.

اگر به مقاله “دررفتگی لگن یا دیسپلازی هیپ“علاقه دارید کلیک کنید.

تشخیص درد مزمن لگن زنان

پی بردن به علت درد مزمن لگنی شما اغلب شامل فرآیند حذف می شود زیرا بسیاری از اختلالات مختلف می توانند باعث درد لگن شوند.

آزمایش‌ها یا معایناتی که ممکن است پزشک شما پیشنهاد دهد عبارتند از:

معاینه لگن: این می تواند نشانه هایی از عفونت، رشد غیر طبیعی یا عضلات کف لگن را نشان دهد. پزشک شما نواحی حساس را بررسی می کند. اگر در طول این معاینه احساس ناراحتی کردید، به پزشک خود اطلاع دهید، به خصوص اگر درد مشابه دردی است که تجربه کرده اید.

تست های آزمایشگاهی: در طول معاینه لگن، پزشک ممکن است برای بررسی عفونت‌هایی مانند کلامیدیا یا سوزاک به آزمایشگاه‌ها دستور دهد. همچنین ممکن است پزشک آزمایش خون را برای بررسی تعداد سلول های خونی و آزمایش ادرار برای بررسی عفونت دستگاه ادراری تجویز کند.

سونوگرافی: این آزمایش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر دقیق از ساختارهای درون بدن شما استفاده می کند. این روش به ویژه برای تشخیص توده ها یا کیست ها در تخمدان ها، رحم یا لوله های فالوپ مفید است.

سایر آزمایشات تصویربرداری پزشک شما ممکن است برای کمک به تشخیص ساختارها یا رشد غیرطبیعی اشعه ایکس شکم، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را توصیه کند.

لاپاراسکوپی: در طول این روش جراحی، پزشک یک برش کوچک در شکم شما ایجاد می کند و یک لوله نازک متصل به یک دوربین کوچک (لاپاراسکوپ) را وارد می کند. لاپاراسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا اندام های لگنی شما را ببیند و بافت های غیر طبیعی یا علائم عفونت را بررسی کند. این روش به ویژه در تشخیص اندومتریوز و بیماری التهابی مزمن لگن مفید است.

یافتن علت اصلی درد مزمن لگن می‌تواند یک فرآیند طولانی باشد و در برخی موارد ممکن است هرگز توضیح روشنی پیدا نشود.

درمان درد مزمن لگن زنان

هدف از درمان کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی است.

اگر پزشک شما بتواند علت خاصی را مشخص کند، درمان روی آن علت متمرکز خواهد شد. با این حال، اگر علتی را نتوان شناسایی کرد، درمان بر مدیریت درد و سایر علائم تمرکز دارد. برای بسیاری از زنان، رویکرد بهینه شامل ترکیبی از درمان‌ها است.

داروها

بسته به علت، پزشک ممکن است تعدادی از داروها را برای درمان بیماری شما توصیه کند، مانند:

مسکن ها:داروهای ضد درد بدون نسخه، مانند آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، سایرین) یا استامینوفن (تیلنول، دیگران)، ممکن است نسبی درد لگن شما را تسکین دهند. گاهی اوقات ممکن است یک مسکن تجویزی لازم باشد. با این حال، داروهای ضد درد به تنهایی به ندرت مشکل درد مزمن را حل می کند.

درمان های هورمونی: برخی از زنان متوجه می شوند که روزهایی که درد لگن دارند ممکن است با مرحله خاصی از چرخه قاعدگی و تغییرات هورمونی که تخمک گذاری و قاعدگی را کنترل می کند، همزمان باشد. در این مورد، قرص های ضد بارداری یا سایر داروهای هورمونی ممکن است به تسکین درد لگن کمک کنند.

آنتی بیوتیک ها: اگر عفونت منبع درد شما باشد، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند.

سایر روش های درمانی

پزشک شما ممکن است درمان ها یا روش های خاصی را به عنوان بخشی از درمان درد مزمن لگن توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیزیوتراپی. تمرینات کششی، ماساژ و سایر تکنیک های آرامش بخش ممکن است درد مزمن لگن شما را بهبود بخشد. یک فیزیوتراپیست می تواند در این درمان ها به شما کمک کند و به شما در ایجاد استراتژی های مقابله با درد کمک کند. گاهی اوقات فیزیوتراپ ها با استفاده از ابزار پزشکی به نام تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) نقاط خاصی از درد را هدف قرار می دهند. TENS تکانه های الکتریکی را به مسیرهای عصبی مجاور می رساند. فیزیوتراپیست ها همچنین ممکن است از یک تکنیک روانشناسی به نام بیوفیدبک استفاده کنند که به شما کمک می کند مناطقی از عضلات سفت را شناسایی کنید تا بتوانید آرام سازی آن نواحی را یاد بگیرید.

تحریک عصبی (تحریک نخاع). این درمان شامل کاشت دستگاهی است که مسیرهای عصبی را مسدود می کند تا سیگنال درد نتواند به مغز برسد. بسته به علت درد لگن شما ممکن است مفید باشد.

تزریق نقطه ماشه ای: اگر پزشک شما نقاط خاصی را پیدا کند که در آن احساس درد می کنید، ممکن است از تزریق داروی بی حس کننده به آن نقاط دردناک (نقاط ماشه ای) سود ببرید. این دارو که معمولاً یک بی حس کننده موضعی طولانی اثر است، می تواند درد را مسدود کرده و ناراحتی را کاهش دهد.

………………………………………………

مقاله درد مزمن لگن در زنان>>mayoclinic