ورزش و آرتریت

در این مقاله آموزشی، که جزو آموزش های ارتوپدی عمومی و آرتروز سایت دکتر حسین اتحادی هست می پردازیم به :

نکات مهمی که مبتلایان به آرتریت در هنگام انتخاب و انجام ورزش باید به آن توجه کنند.

ورزش بخشی جدایی ناپذیر از هر برنامه درمانی آرتریت است، زیرا به تقویت و تثبیت مفاصل کمک می کند و از آسیب بیشتر جلوگیری می کند. اما ضرورت دارد که قبل از شروع یک برنامه ورزشی، با یک پزشک صحبت کنید تا شدت آرتریت را مشخص کند و اینکه چه نوع ورزشی مناسب‌ترین و مفیدتر خواهد بود. مراجعه به پزشک شامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی برای ارزیابی میزان آسیب مفصلی و کشف هر گونه شرایط پزشکی دیگری است که ممکن است بر برنامه ورزشی توصیه شده آرتریت تأثیر بگذارد.

پزشک برای تناسب ورزش و آرتریت می تواند با تجویز داروهای ضد درد مناسب به تسکین درد کمک کند، بریس های مناسب را برای محافظت از مفاصل توصیه کند و با داروهای مختلف درمانی تزریق مفصل انجام دهد. در صورت نیاز، پزشک تصاویر مناسب مانند عکس برداری با اشعه ایکس یا ام آر آی از مفصل آسیب دیده را تجویز می کند.

نکاتی که لازم است قبل از شروع ورزش در نظر گرفته شود

پس از تصمیم گیری در مورد انواع ورزش ،با در نظر گرفتن مباحث ورزش و آرتریت، چند نکته وجود دارد که می تواند به بیمار کمک کند تا از هر جلسه بیشترین بهره را ببرد:

1-قبل از ورزش زمان کافی برای گرم کردن بدن خود بگذارید. افراد مبتلا به آرتریت اغلب به زمان بیشتری برای گرم کردن بدن نیاز دارند و باید برای 10 تا 15 دقیقه برنامه ریزی کنند. فعالیت های گرم کردن می تواند شامل تمرینات ملایم دامنه حرکتی، پیاده روی یا راهپیمایی باشد.

2-قبل از ورزش، حرارت را روی مفاصل دردناک اعمال کنید. همراه با فعالیت های گرم کردن، این مکانیسم دیگری برای افزایش دمای عضلات و مفاصل برای بهبود انعطاف پذیری، کاهش سفتی و کاهش احتمال آسیب است.

3-بعد از ورزش بدن خود را خنک کنید. مانند گرم کردن، افراد مبتلا به آرتریت ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای خنک شدن مناسب داشته باشند. حرکات کششی فعالیت‌های خنک‌کننده بسیار خوبی هستند، همانطور که به تدریج دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی را کاهش می‌دهند. ممکن است از کمپرس یخ برای کاهش درد و تورم مفاصل بعد از تمرین استفاده شود.

در مبحث ورزش و آرتریت آنچه مهم‌تر از همه به نظر می‌رسد این است که تمرین‌های خاصی درد را بدتر می‌کنند، یا مفاصل قرمز یا متورم می‌شوند، بدون مشورت با پزشک ادامه ندهید.

سازگاری ورزش و آرتریت

در مبحث ورزش و آرتریت انواع خاصی از ورزش و تغییرات خاص برای بیمارانی که از انواع مختلف آرتریت رنج می برند مناسب تر است. پزشکان و فیزیوتراپیست ها می دانند که کدام تمرینات برای هر فرد و مرحله بیماری بهتر است.

عجله نکنید

اغلب بیماران آرتریت با محدودیت هایی به دلیل درد، سفتی و ناهنجاری های مفصلی روبرو می شوند. تلاش برای انجام کارهای خیلی سریع می تواند منجر به درد و آسیب بیشتر به مفاصل شود. در مبحث ورزش و آرتریت افزایش تدریجی شدت و مدت حرکات، با استراحت در میان  حرکات ورزشی، مطمئن ترین راه برای پیشرفت است.

روال حرکت ورزشی را تغییر دهید

حرکات سریع و تکراری در مفاصل آسیب دیده فشار وارده بر مفصل را افزایش می دهد و می تواند درد بیشتری ایجاد کند. تغییر روال تمرین و انجام حرکات آهسته و هدفمند به تقویت عضلات اطراف مفصل برای ایجاد ثبات بیشتر و جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می کند.

روال را با نیازهای هر بیمار تطبیق دهید

 مخصوصاً زمانی که برای اولین بار ورزش را شروع می‌کنند، برای بیماران مهم است که برنامه‌ای متناسب با توانایی‌هایشان داشته باشند. مفاصل آسیب دیده ممکن است ناپایدار بوده و دامنه حرکتی آنها محدود باشد. آرتریت می تواند باعث شل شدن مفاصلی شود که بیش از حد انعطاف پذیر هستند یا مفاصل نامناسبی مانند مفاصل کاسه ای که نیاز به مراقبت بیشتری دارند.

یک فیزیوتراپ یا سایر متخصصان ورزش می‌توانند به ایجاد روتینی کمک کنند که هم مفید و هم بی‌خطر باشد، ممکن است حرکت ورزشی شامل اصلاح یک فعالیت خاص یا تجویز وسایل کمکی مانند بریس‌های حمایتی برای پوشیدن در حین ورزش باشد.

اگر به مقاله “آرتریت روماتوئید در زنان” علاقه دارید کلیک کنید.

سه نوع ورزش کلی وجود دارد که برای مبتلایان به آرتریت توصیه می شود

تمرینات انعطاف پذیری و دامنه حرکتی

کشش ملایم باید روزانه انجام شود و به ویژه قبل از شروع تمرین بسیار مهم است. حرکات کششی همچنین به تقویت آرامش کمک می کند و به جلوگیری از آسیب بعدی به مفصل کمک می کند. تمرینات توصیه شده برای انعطاف پذیری و دامنه حرکت می تواند شامل تای چی، پیلاتس و یوگای اصلاح شده باشد.

تمرینات قدرتی و مقاومتی.

عضلات قوی میزان استرس وارده بر مفاصل آرتروز را تا حد زیادی کاهش می دهد. تمرینات تقویتی همچنین به عضلات کمک می کند تا توانایی های جذب شوک را برای محافظت از مفاصل در برابر درد و آسیب بیشتر ایجاد کنند.

برنامه های تمرین با وزنه و باند مقاومتی تحت نظارت را می توان برای هر بیمار سفارشی کرد و با پیشرفت بیمار به راحتی تطبیق داده می شود.

ورزش هوازی.

تمرینات هوازی از گروه‌های عضلانی بزرگ بدن استفاده می‌کند و به سیستم قلبی عروقی (قلب، ریه‌ها، رگ‌های خونی) می‌آموزد که کارآمدتر کار کند. این نوع ورزش همچنین استقامت را بهبود می بخشد، استخوان ها را تقویت می کند، خواب و خلق و خو را بهبود می بخشد و به کنترل وزن کمک می کند. تمرینات هوازی کم تاثیر توسط بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت ترجیح داده می شود و شامل شنا، ایروبیک در آب، دوچرخه سواری ثابت و پیاده روی است.

آگاهی از بدن برای افراد مبتلا به آرتریت نیز مهم است، که به دانستن نحوه قرارگیری بدن و مفاصل مانند وضعیت، تعادل و هماهنگی اشاره دارد. این می تواند به ویژه برای افرادی که مشکلات مفصلی دارند مفید باشد، مانند افرادی که مفصل تعویض شده اند یا مشکلات مفصلی و عضلانی ناشی از آرتریت دارند.

علاوه بر برنامه‌های ورزشی ساختاریافته در بحث ورزش و آرتریت، تعدادی سبک زندگی و فعالیت‌های تفریحی وجود دارد که اگر با دقت انجام شوند می‌توانند مفید باشند. به عنوان مثال می توان به گلف، دوچرخه سواری، پیاده روی یا باغبانی اشاره کرد. مهمترین چیز این است که فرد فعالیتی را انتخاب کند که هم راحت و هم لذت بخش باشد تا به آن ادامه دهد.

طبقه بندی و تمرینات ورزشی توصیه شده آرتریت

در مبحث ورزش و آرتریت هدف هر برنامه ورزشی انتخاب یک فعالیت لذت بخش است که می تواند به طور منظم انجام شود و به راحتی به آن پایبند باشد. در حالی که ورزش برای همه ایده خوبی است، به ویژه برای افرادی که از آرتروز رنج می برند بسیار مهم است. ورزش علاوه بر کاهش درد و سفتی مفاصل به بهبود انعطاف پذیری، قدرت عضلانی و تناسب اندام کلی بیماران کمک می کند.

ورزش را برای افراد مبتلا به آرتریت در سه سطح طبقه بندی می کند که با کنترل شده ترین آنها شروع می شود:

تمرینات درمانی و توانبخشی.

این تمرینات توسط یک متخصص سلامت به بیمار داده می شود و مفاصل یا قسمت های خاصی از بدن که تحت تاثیر آرتروز قرار گرفته اند، مانند لگن یا زانو را مورد توجه قرار می دهد. این سطح نقطه شروع برای بیماران غیرفعال قبلی یا بیمارانی است که پس از جراحی بهبود می یابند.

فعالیت های تفریحی و تفریحی.

این نوع تمرینات می تواند از شنا و پیاده روی تا اسکی یا دویدن را شامل شود. نکته مهم این است که هر فعالیت باید به صورت کنترل شده انجام شود و فشار مناسبی بر مفاصل آسیب دیده وارد شود. اینها اغلب همراه با تمرینات درمانی انجام می شوند.

فعالیت های سطح رقابتی.

اینها فعالیت هایی هستند که معمولاً بسیار شدید هستند و شرکت کنندگان آنها باید آموزش و مهارت خاصی برای رقابت داشته باشند، مانند دوی ماراتن یا ژیمناستیک رقابتی. این فعالیت ها می تواند به ویژه برای افراد مبتلا به آرتریت التهابی مانند آرتریت روماتوئید و برای افرادی که آرتریت آنها می تواند در اثر خود فعالیت تشدید شود، مشکل ساز باشد.در مبحث ورزش و آرتریت شرکت در فعالیت های سطح بالا به میزان آرتریت و پاسخ بیمار به آموزش برای این سطح از فعالیت بستگی دارد.

………………………….

مقاله ورزش و آرتریت>>arthritis-health