آرتریت روماتوئید در جوانان

در این مقاله آموزشی، که جزو آموزش های ارتوپدی عمومی سایت دکتر حسین اتحادی هست می پردازیم به :

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، که قبلاً به عنوان روماتیسم مفصلی جوان شناخته می شد ، شایع ترین نوع آرتریت در کودکان زیر 16 سال است.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند باعث درد مستمر مفصل ، تورم و سفتی شود. برخی از کودکان ممکن است علائم را فقط برای چند ماه تجربه کنند ، در حالی که برخی دیگر علائم آن را برای سالهای طولانی نشان می دهند.

برخی از انواع آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می توانند عوارض جدی ایجاد کنند ، مانند مشکلات رشد ، آسیب مفاصل و التهاب چشم. درمان بر کنترل درد و التهاب ، بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب متمرکز است.

علائم آرتریت روماتوئید در جوانان

شایع ترین علائم و نشانه های آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان عبارتند از:

• درد. در حالی که کودک شما ممکن است از درد مفاصل شکایت نکند ، ممکن است متوجه شوید که او لنگ می زند – مخصوصا اولین چیزی که صبح یا بعد از چرت زدن انجام می شود.
• تورم. ورم مفاصل شایع است اما اغلب ابتدا در مفاصل بزرگتر مانند زانو مشاهده می شود.
• سفتی. ممکن است متوجه شوید که کودک شما بیش از حد معمول کلافه به نظر می رسد ، به ویژه صبح ها یا بعد از چرت زدن.
• تب ، گره های لنفاوی متورم و بثورات پوستی. در برخی موارد ، تب بالا ، ورم غدد لنفاوی یا بثورات پوستی ممکن است رخ دهد – که معمولاً عصرها بدتر است.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند یک مفصل یا تعداد زیادی را درگیر کند. چندین زیرگونه مختلف از آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان وجود دارد ، اما اصلی ترین آنها سیستمیک ، الیگوآرتریکال و پلی آرتیکولار ( چند مفصلی ) است. نوعی که  کودک شما به  آن مبتلا است به علائم، تعداد مفاصل مبتلا شده و تب و بثورات بستگی دارد.

مانند سایر انواع آرتریت ، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان با زمان هایی که علائم عود  می کنند و زمان هایی که علائم ممکن است حداقل باشند مشخص می شود.

زمان مراجعه به پزشک

اگر کودک شما بیش از یک هفته درد ، تورم یا سفتی مفاصل داشت ، به پزشک مراجعه کنید – مخصوصاً اگر تب نیز داشته باشد.

علل آرتریت روماتوئید در جوانان

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سلول ها و بافت های خود حمله می کند. معلوم نیست چرا این اتفاق می افتد ، اما به نظر می رسد که وراثت و محیط نقش دارند.

عوامل خطر

برخی از انواع آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در دختران شایع تر است.

عوارض

چندین عارضه جدی می تواند ناشی از آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان باشد. اما مراقبت دقیق از وضعیت کودک و جستجوی مراقبت های پزشکی مناسب می تواند خطر این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهد:

• مشکلات چشمی. برخی از اشکال می توانند باعث التهاب چشم شوند. اگر این بیماری درمان نشود ، ممکن است منجر به آب مروارید ، آب سیاه و حتی کوری شود.

التهاب چشم اغلب بدون علائم رخ می دهد ، بنابراین مهم است که کودکان مبتلا به این بیماری به طور منظم توسط چشم پزشک معاینه شوند.

• مشکلات رشد. آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند در رشد و رشد استخوان کودک شما اختلال ایجاد کند. برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان ، عمدتا کورتیکواستروئیدها ، نیز می توانند رشد را مهار کنند.

تشخیص آرتریت روماتوئید در جوانان

تشخیص آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند مشکل باشد زیرا درد مفاصل می تواند ناشی از انواع مختلف مشکلات باشد. هیچ آزمایش واحدی نمی تواند تشخیص را تأیید کند ، اما آزمایش ها می توانند به رد برخی شرایط دیگر که علائم و نشانه های مشابه را ایجاد می کنند ، کمک کنند.

آزمایش خون

برخی از رایج ترین آزمایش های خون برای موارد مشکوک عبارتند از:

• میزان رسوب گلبولهای قرمز. (ESR) میزان رسوب ، سرعتی است که در آن گلبولهای قرمز شما به ته لوله خون رسوب می کنند. افزایش نرخ می تواند نشان دهنده التهاب باشد. اندازه گیری ESR در درجه اول برای تعیین میزان التهاب استفاده می شود.
• پروتئین واکنشی .C این آزمایش خون همچنین میزان التهاب عمومی در بدن را اندازه گیری می کند اما در مقیاس متفاوت از ESR
• آنتی بادی ضد هسته ای. آنتی بادی های ضد هسته ای پروتئین هایی هستند که معمولاً توسط سیستم ایمنی افراد مبتلا به بیماریهای خود ایمنی خاص ، از جمله آرتریت تولید می شوند. آنها نشانگر افزایش احتمال التهاب چشم هستند.
• فاکتور روماتوئید. این آنتی بادی گهگاه در خون کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان یافت می شود و ممکن است به این معنی باشد که خطر آسیب ناشی از آرتروز بیشتر است.
• پپتید حلقوی سیترولین شده .(CCP) مانند فاکتور روماتوئید ،  CCPآنتی بادی دیگری است که ممکن است در خون کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان وجود داشته باشد و ممکن است خطر آسیب بیشتری را نشان دهد.

در بسیاری از کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، هیچ ناهنجاری قابل توجهی در این آزمایش خون مشاهده نمی شود.

اسکن های تصویربرداری

ممکن است از اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI) برای حذف سایر شرایط مانند شکستگی ، تومور ، عفونت یا نقایص مادرزادی استفاده شود.

تصویربرداری همچنین ممکن است گاه به گاه پس از تشخیص برای نظارت بر رشد استخوان و تشخیص آسیب مفصل مورد استفاده قرار گیرد.

درمان آرتریت روماتوئید در جوانان

درمان آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان بر کمک به کودک برای حفظ سطح طبیعی فعالیت بدنی و اجتماعی متمرکز است. برای انجام این کار ، پزشکان ممکن است از راهکارهای ترکیبی برای تسکین درد و تورم ، حفظ حرکت و قدرت کامل و جلوگیری از عوارض استفاده کنند.

داروها

داروهایی که برای کمک به کودکان در آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده میشوند  برای کاهش درد ، بهبود عملکرد و به حداقل رساندن آسیب احتمالی مفصل انتخاب می شوند.

داروهای معمولی عبارتند از:

• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs). این داروها ، مانند ایبوپروفن (Advil ،Motrin ، و ..) و ناپروکسن سدیم (Aleve) ، درد و تورم را کاهش می دهند. عوارض جانبی شامل ناراحتی معده و خیلی کمتر مشکلات کلیوی و کبدی است.

• داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs). پزشکان زمانی از این داروها استفاده می کنند که NSAID ها به تنهایی نتوانند علائم درد و تورم مفصل را تسکین دهند یا اگر در آینده خطر آسیب زیاد باشد.

DMARD ها ممکن است همراه با NSAID ها مصرف شوند و برای کند کردن پیشرفت آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده می شوند. متوترکسایت(Trexall, Xatmep) بیشتر برای کودکان استفاده می شود. عوارض جانبی متوترکسات ممکن است شامل تهوع ، شمارش کم خون ، مشکلات کبدی و افزایش خفیف خطر عفونت باشد.

• عوامل بیولوژیکی. که به عنوان اصلاح کننده پاسخ بیولوژیکی نیز شناخته میشوند. این دسته جدیدتر از داروهای مسدود کننده فاکتور نکروز تومور (TNF) ، مانند اتانرسپت  ((Enbrel, Erelzi, Eticovo))، adalimumab (Humira) ، golimumab (Simponi) و infliximab  نیز شناخته می شوند. . این داروها می توانند به کاهش التهاب سیستمیک و جلوگیری از آسیب مفاصل کمک کنند. آنها ممکن است با DMARDs و سایر داروها استفاده شوند.

سایر عوامل بیولوژیکی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن به روشهای کمی متفاوت عمل می کنند ، از جمله abatacept (Orencia) ، rituximab ، anakinra  و tocilizumab (Actemra). همه داروهای بیولوژیکی می توانند خطر عفونت را افزایش دهند.

• کورتیکواستروئیدها. داروهایی مانند پردنیزون ممکن است برای کنترل علائم تا زمان اثر داروی دیگری مورد استفاده قرار گیرد. آنها همچنین برای درمان التهاب زمانی که در مفاصل نیست استفاده می شود ، مانند التهاب کیسه در اطراف قلب.

این داروها می توانند در رشد طبیعی تداخل ایجاد کرده و حساسیت به عفونت را افزایش دهند ، بنابراین به طور کلی باید در کوتاهترین مدت ممکن مورد استفاده قرار گیرند.

درمان ها

ممکن است پزشک توصیه کند که فرزند شما با فیزیوتراپیست کار کند تا به حفظ انعطاف پذیری مفاصل و حفظ دامنه حرکتی و ماهیچه ها کمک کند.

یک فیزیوتراپ یا یک کاردرمانگر ممکن است توصیه های بیشتری در مورد بهترین ورزش و تجهیزات حفاظتی برای فرزند شما ارائه دهد.

همچنین یک متخصص فیزیوتراپی یا کاردرمانی ممکن است به فرزند شما توصیه کند که از حمایت ها یا آتل های مفصلی برای محافظت از مفاصل و نگه داشتن آنها در موقعیت عملکردی مناسب استفاده کند.

عمل جراحي

در موارد بسیار شدید ، ممکن است برای بهبود عملکرد مفاصل به جراحی نیاز باشد.

شیوه زندگی و داروهای خانگی

مراقبین می توانند به کودکان کمک کنند تا تکنیک های مراقبت از خود را یاد بگیرند که به کاهش اثرات آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان کمک می کند. تکنیک ها عبارتند از:

• ورزش منظم. ورزش مهم است زیرا هم قدرت عضلات و هم انعطاف پذیری مفصل را افزایش می دهد. شنا یک انتخاب عالی است زیرا حداقل فشار را بر مفاصل وارد می کند.

• استفاده از سرما یا گرما. سفتی بر بسیاری از کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، به ویژه در صبح ، تأثیر می گذارد. برخی از کودکان به خوبی به بسته های سرما واکنش نشان می دهند ، به ویژه پس از فعالیت. با این حال ، اکثر کودکان گرما را ترجیح می دهند ، مانند یک بسته گرم یا حمام یا دوش آب گرم ، به ویژه در صبح.

• خوب غذا خوردن. برخی از کودکان مبتلا به آرتروز اشتهای ضعیفی دارند. برخی دیگر ممکن است به دلیل داروها یا عدم تحرک بدنی وزن خود را افزایش دهند. رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ وزن مناسب بدن کمک کند.

كلسيم كافي در رژيم غذايي مهم است زيرا كودكان مبتلا به آرتريت ايديوپاتيك نوجوانان به دليل بيماري ، استفاده از كورتيكواستروئيدها و كاهش فعاليت بدني و تحمل وزن در معرض خطر ضعف استخوان ها هستند.

مقابله و پشتیبانی در آرتریت روماتوئید جوانان

اعضای خانواده می توانند نقش مهمی در کمک به کودکان برای کنار آمدن با شرایط خود ایفا کنند. به عنوان والدین ، ​​ممکن است بخواهید موارد زیر را امتحان کنید:

• تا آنجا که ممکن است با فرزند خود مانند سایر کودکان خانواده خود رفتار کنید.
• به فرزند خود اجازه دهید عصبانیت خود را از ابتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ابراز کند. توضیح دهید که بیماری ناشی از کاری نیست که او انجام داده است.
• با در نظر گرفتن توصیه های پزشک و فیزیوتراپ کودک ، فرزند خود را برای شرکت در فعالیت های بدنی تشویق کنید.
• وضعیت فرزند خود و مسائل مربوط به آن را با معلمان و مدیران مدرسه او در میان بگذارید.

آماده شدن برای قرار خود با پزشک

اگر پزشک اطفال یا پزشک خانوادگی شما مشکوک باشد که فرزند شما مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان است ، ممکن است شما را برای تایید تشخیص و بررسی درمان به پزشک متخصص آرتریت (روماتولوژیست) ارجاع دهد.

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، ممکن است بخواهید لیستی بنویسید که شامل موارد زیر است:

• شرح مفصل علائم کودک شما
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی فرزند شما در گذشته
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که در خانواده شما وجود دارد
• تمام داروها و مکمل های غذایی که فرزند شما مصرف می کند
• وضعیت ایمن سازی فرزند شما
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

چه انتظاری از پزشک خود باید داشته باشید

پزشک شما ممکن است این سوالات را بپرسد

• به نظر می رسد کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته اند؟
• علائم از چه زمانی شروع شد؟ به نظر می رسد آنها می آیند و می روند؟
• آیا چیزی علائم را بهتر یا بدتر می کند؟
• آیا سفتی مفصل بعد از یک دوره استراحت بدتر است؟

---

منبع : https://www.mayoclinic.org/